Angst is een veel voorkomend probleem. Iedereen ervaart dat in meer of mindere mate dagelijks. Een leven zonder angst is onmogelijk, het niet voelen van angst is zelfs een psychiatrisch probleem. Van een echte angststoornis spreken we pas als deze continu of herhaaldelijk dusdanig aanwezig is dat een normaal verloop van het dagelijks leven hierdoor ontwricht wordt. Is angst gekoppeld aan een specifieke situatie of omgeving, dan spreken we van een fobie. De bekendste voorbeelden hiervan zijn claustrofobie en de straatfobie.
Al mijn patiënten houd ik voor dat een leven zonder angst niet mogelijk is, het omgekeerde, onder alle omstandigheden volledig in het vertrouwen leven dat het goed is, is evenmin mogelijk. We leven als het ware in een grijs gebied tussen angst en vertrouwen.
Voor beiden zijn er zowel energetisch als in het zenuwstelsel equivalenten te vinden. Angst is gekoppeld aan een systeem in het limbische systeem, voornamelijk gelokaliseerd in het rhinencephalon (het reukverwerkende deel van het zenuwstelsel) gevormd door de hippocampus, de amandelkern en de fornix. De hippocampus screent alle ervaringen op stresshoudende elementen, de amandelkern is een vergaarbak van oude onverwerkte en niet geuite emotionele ervaringen en via de fornix wordt deze informatie doorgegeven aan de hypothalamus en de rest van het zenuwstelsel. In de praktijk blijkt het al dan niet goed functioneren van de fornix een uitstekende graadmeter voor de hoeveelheid angst die een mens ervaart.
Het vertrouwen dat wij in onszelf en in onze omgeving hebben weerspiegelt zich in de neurotransmitter glutamine-zuur. Deze stof is weer gekoppeld aan het rechterhand chakra en aan de 11e energetische laag rondom ons lichaam.
Overigens is er een ander gebied in het zenuwstelsel dat als soort supervisor van het emotie verwerkende systeem functioneert, de prefrontale hersenschors. De ratio met als belangrijkste instrumenten humor en het vermogen afstand te nemen en te relativeren is hier gezeteld, en voorkomt onder normale omstandigheden dat we door emoties overspoeld raken. Zoals de emotionele lading van de amandelkern al doet vermoeden liggen veelal oude onverwerkte traumatische ervaringen aan de angst ten grondslag. De therapie is in beginsel dan ook eenvoudig. Door het verwerken van deze trauma’s kan de angst weer hanteerbaar worden gemaakt en kan er een stapje in de richting van vertrouwen worden gezet. Homeopathische middelen lenen zich bij uitstek hiervoor, met name de nachtelijke verwerking wordt hierdoor sterk gestimuleerd, blijkens de vele ervaringen die ik van patiënten te horen krijg in de vorm van een verhoogde (en meer bewuste) droomactiviteit. Bij het bepalen van het homeopathische middel wordt vanzelfsprekend ook rekening gehouden met een eventueel minder goed functioneren van de frontaal kwab.