ADHD betekent ‘attention deficit and hyperactivity disorder’, ADD ‘attention deficit disorder’. In het eerste geval is er sprake van een combinatie van concentratie zwakte en overactiviteit, in het tweede geval alleen een concentratie zwakte. Het komt niet alleen bij kinderen voor, ook volwassenen kunnen hieronder lijden. Regulier worden vrijwel altijd amfetamineachtige medicijnen als ritalin en concerta voorgeschreven. In de praktijk zie ik een drie totaal verschillende beelden die zich alle 3 als ADHD of ADD kunnen uiten. De eerste is een probleem in de nachtelijke droomslaapverwerking. Er is een wetenschappelijk vastgestelde te traag op gang komen van de REM slaap (met behulp van slaap EEG’s en registratie van de oogbewegingen tijdens de slaap is men al in de 90-er jaren tot deze conclusie gekomen). Regulier bestaat er geen mogelijkheid om de kwaliteit van de REM slaap te testen, zodat hier ook geen uitspraak over kan worden gedaan. Wel weten we dat de REM slaap gekoppeld is aan het verwerken van emotioneel geladen ervaringen. Het op gang komen van de REM slaap is afhankelijk van Acetyl-Choline (ACh), en Substance-P, twee eiwitten die in het zenuwstelsel vooorkomen. Hiervan heeft ACh een functie in het vasthouden van de aandacht, en speelt een sleutelrol in het AD(H)D beeld. In de praktijk is het mogelijk om met behulp van deze twee stoffen een indruk te krijgen over de ernst van de aandoening. Tevens kan zo een aardige follow-up gedaan worden om de progressie van de behandeling te beoordelen. De behandeling zelf vindt plaats met homeopathische middelen die de REM slaap stimuleren. Vooral in het beginvan zo’n therapie is het verschil opvallend, de uiteinedelijke therapie strekt zich zeker over 2-3 jaar uit. Het tweede beeld wat kan leiden tot concentratie problemen en overactiviteit is een zogenaamde spasmofylie. Letterlijk betekent dit neiging tot verkramping. De oorzaak ligt hier bij een andere stof die in ons zenuwstelsel voorkomt, adrenaline. Deze stof wordt ook door de bijnieren gemaakt en komt daar vrij als reactie op stress. In wezen is dit dus een overmatige gevoeligheid op stress. De reguliere geneeskunde herkent dit probleem in de Angelsaksische literatuur niet. In de Franse literatuur wordt dit wel beschreven. Een relatie met prolactine, een hormoon dat door de hypofyse afgegeven wordt, en tekorten aan Calcium en Magnesium worden verantwoordelijk gehouden voor het ontstaan van spasmofylie. In mijn praktijk behandel ik dit met homeopathische middelen. Samen met een advies om veel te sporten en te bewegen geeft dit een aanzienlijke verbetering. Spasmofylie is vooralsnog niet 100% te genezen, met name het advies om veel te sporten blijft een must. Het derde beeld met vergelijkbare klachten is een tekort in het zenuwstelsel aan GABA, gamma amino butyril acid. Deze neuropeptide is gekoppeld aan het functioneren van de 14e energielaag. GABA heeft een inhibiërende (remmende) functie op de rest van het zenuwstelsel. Zodra deze stof minder sterk aanwezig is zal de rest van het zenuwstelsel dus onrustiger worden. Met name deze vorm van onrust en concentratie gebrek is erg gevoelig voor het gebruik van suiker en zoetstoffen. Deze remmen namelijk het GABA nog eens extra in zijn functioneren. Bij deze kinderen zie je dus extreme drukte ontstaan na gebruik van suiker. Naast een suikervrij dieet is ook hier een homeopathische behandeling het meest effectief gebleken. Deze richt zich voornamelijk op het herstel van de functie van GABA en de daarbij behorende 14e laag.